Bijna twee maanden lang hebben we ons vermaakt in Jasper's tweede thuisland, Australië. Bij aankomst in Sydney was het slechts 21 graden en regenachtig, wat voor ons een heerlijke verfrissing was na weken van zon overgoten 30+ graden in Thailand. Slechts enkele uren na aankomst waren we al aanwezig bij een optreden. Goran, een Sydney-sider die Jasper op zijn vorige reis had leren kennen, treedde voor het eerst op met zijn nieuwe band. Het was een leuke avond, maar we waren wel kapotmoe.

Aangezien Jasper de stad al een beetje kende, heeft hij dienst gedaan als Wibke's gids en heeft hij haar langs paar mooie en leuke plekjes geleid. Zo hebben we, naast het stadcentrum, ook een rondgekeken bij Circular Quay, de wijk The Rocks (met de Harbour Bridge), het Opera House, de botanische tuinen, de wijk en het strand van Manly, China Town en zijn we naar het observatieplatform gegaan in de Sydney Tower (250 meter boven de grond). Ook is Wibke nog naar het indrukwekkende Sydney Aquarium geweest en hebben we gezellig zitten eten met Goran en zijn vrouw Gina.

Tussendoor hebben we de drukte van de stad even achter ons gelaten en zijn we naar Katoomba geweest, een klein plaatsje in de Blue Mountains even ten westen van Sydney. In dit gebied wilden we, naast het zien van de steenformatie de Three Sisters, een beetje door de bossen wandelen. Dit werd ons echter onmogelijk gemaakt door plotseling opkomende mist en regen. Het lijkt alsof de Blue Mountains het op Jasper voorzien hebben, want twee jaar geleden overkwam hem hier precies het zelfde. Gelukkig zaten we wel in een ontzettend leuk, klein hostel met veel leuke en gezellige andere gasten, met wie we onze tijd daar doorgebracht hebben.

Omdat we niet al te veel tijd hadden en andere alternatieven meestal een stuk duurder waren, zijn we langs de kust omhoog gereisd met een backpackerbus, genaamd OZ Experience. De eerste stop was op een 'geheime' locatie, alwaar een surfles in de prijs was ingebrepen. We hadden allebei nog nooit eerder gesurft, maar vonden het achteraf gezien wel erg gaaf.

Vervolgens zijn we een paar dagen gestopt in het leuke, kleine, maar te toeristische Byron Bay. Het heeft er flink geregend, maar er was ook ook zonneschijn en we hebben een mooie wandeling gedaan die langs het meest oosterlijke punt van het vasteland ging. Byron Bay is ook de plek waar Wibke haar allereerste (en tot nu toe enige) skydive gedaan heeft. Jawel, ze is van 14.000 voet (bijna 4.300 meter!) uit een klein vliegtuigje naar beneden gesprongen! Ontzettend gaaf!

Omdat we dachten dat Brisbane niet zo veel te bieden heeft, en om tijd te sparen, hadden we daar maar één volle dag ingepland. Achteraf waren we allebei positief verrast door deze stad en hadden we best langer willen blijven. Dit ene dagje is Wibke wezen kijken bij de fabriek van hét bier van Queensland; XXXX (uitgesproken als 'four x') en hebben we een rondwandeling gemaakt door de stad. Omdat de stad zelf een stukje landinwaarts ligt, heeft men maar een kunstmatig strand aangelegd (met een zwembad met zoet water) in een park langs de rivier, erg grappig om te zien.

In het miniem kleine plaatsje Rainbow Beach zijn we slechts één nachtje gebleven. Het dorpje is op zich zelf niet zo bijzonder, maar wat wel bijzonder was, is dat we daar Darren troffen, de Engelsman die we twee maanden eerder in Hanoi hadden leren kennen! Dat was erg gezellig.

Hervey Bay was onze uitvalsbasis voor een driedaagse trip naar het grootste zandeiland ter wereld; Fraser Island. Dé manier om dit eiland te verkennen is met een groep andere backpackers in een grote Toyota Landcruiser Troopcarrier 4x4. Met in totaal 10 mensen in één auto (we hadden gelukkig een gezellige groep) en al onze kampeerspullen en proviand in een speciale ruimte bovenin, zijn we over het eiland gecrosst (Jasper heeft twee dagen achter het stuur gezeten, tot zijn grote vreugde).

Na de overtocht met de veerpont zijn we naar Lake Wabby gereden, een mooi meertje midden tussen de bossen waarbij een grote zandduin tot in het water doorloopt. Hier hebben we lekker in het water liggen afkoelen. Die eerste avond verbleven we praktisch op het strand, waarover we de volgende ochtend naar de zogenaamde Champagne Pools zijn gereden. Dit zijn twee natuurlijke baden die uitgesleten zijn uit de rotsen, waarbij het zeewater af en toe over de natuurlijke muur slaat en zo de baden vult. Dit was een mooi plekje, maar helaas was er aan het begin van ons verblijf praktisch geen schaduw. Hierdoor heeft Jasper zijn schouders zo verbrand, dat er de 's avonds kleine blaartjes op stonden. Na een nacht in de duinen zijn we naar één van de mooiste meren van de eiland gegaan; Lake McKenzie. Dit is een werkelijk prachtig, helder blauw meer met een hagelwit strand (dat de zon zo sterk weerkaatste dat je je onder je kin kon verbranden). Voor Jasper was het echter iets te warm en hij heeft met een andere jongen uit de groep op de parkeerplaats, in de schaduw, gezellig zitten kletsen. Hierna zijn we weer teruggereden naar de veerpont, om weer terug te gaan naar het hostel. Het was een erg leuke trip.

Net als in Rainbow Beach, bleven we maar één nachtje in het eveneens kleine plaatsje 1770 (ja echt waar, de naam is een jaartal). Hier hebben we iets erg grappigs gedaan; rijden op een zogenaamde Scooteroo. Dit zijn brommertjes die er uitzien als choppers (voor de ouderen onder jullie: motoren zoals uit de film Easy Rider), die 50cc motoren hebben zodat iedereen met een auto-rijbewijs er op mag rijden, maar die zo opgefokt zijn dat ze 75 tot 80 km/u gaan! Na een korte uitleg hoe je zo een scooter rijdt, werden we in een grote groep over de wegen rond het plaatsje geleid, waarbij we gestopt zijn om naar wilde kangoeroes te kijken. Daarna mocht er ingehaald worden en ging de gashendel helemaal open. Het ziet er miscchien niet stoer uit, maar je hebt zonder het te weten een lach van oor tot oor!

Om ons toeristen ook eens weg van de kust te krijgen én een beetje inzicht te geven in wat er verder landinwaarts gebeurt, zijn we met de OZ-bus op een in bedrijf zijnde geitenboerderij geweest. Hier hebben we o.a. deelgenomen aan een zogenaamde 'muster'; het te paard bij elkaar drijven van het vee. Jasper's paard luisterde prima en hij had het dan ook prima naar zijn zin, maar die van Wibke had er geen zin in en daarnaast kreeg zij erge last van haar ... zitvlak. Verder hebben we met een hagelgeweer op kleiduiven geschoten, geleerd een echte zweep te laten klappen en op een mechanische stier gereden (of in Jasper's geval, geprobeerd er op te rijden). Stuk voor stuk leuke dingen om te doen. Ook bijzonder was de geitenrodeo, waarbij je in teams zo snel mogelijk een geit moest vangen, op z'n zij moest leggen en moest brandmerken (niet echt hoor). Dit soort dingen zie je inderdaad niet aan de kust en het was allemaal erg vermakelijk.

Op de dag dat we vanaf de boerderij terug gingen naar de kust, kwam daar net de tropische cycloon 'Hamish' voorbij. Gelukkig blijf deze op zee, maar hij liet iedereen in het gebied wel in spanning. Zo'n storm zorgt namelijk ook voor enorme hoeveelheden regen, die er voor zorgen dat wegen onderlopen en hele gebieden afgesloten worden van de buitenwereld. Een paar weken eerder was zoiets een stukje noordelijker nog gebeurd. Toen wij in Airlie Beach aankwamen, waren de voorbereidingen op een cycloon nog te zien. Her en der waren winkels dicht en veel ramen waren ter versteviging voorzien van tape. Wij waren hier voor onze cruise door de Whitsunday Islands, welke de voorgaande dagen niet doorgegaan waren uit angst voor Hamish. Wij hadden echter geluk; de dag dat wij zouden vertrekken was de eerste dag na de dreigende cycloon dat men weer uitvoer. Anderen, die voor ons waren aangekomen, moesten soms wel tot een week wachten voordat ze konden varen!

Voor een echte goede indruk van de eilandengroep was onze tweedaagse trip eigenlijk niet genoeg, maar we hebben wel een paar mooie plekjes gezien. Zo hebben we een wandelingetje gemaakt op Whitsunday Island, hebben we gezwommen bij Whiteheaven Beach en hebben we op twee plekken gesnorkeld op mooie stukken rif. Ook de schipper, die twee universitaire studies had gedaan gericht op de oceaan en het milieu (zoals hij zelf zei, hij heeft meer kwalificaties dan de huidige minister van milieu), was erg interressant om mee te praten. Jammer was, dat onze terugreis helemaal verregend.

Op het mooie Magnetic Island, onze volgende tussenstop, hebben we met een aantal mensen van onze bus een leuke wandeling gedaan naar een voormalige kanonpositie uit WOII. Op het hoogste punt hadden we een goed uitzicht over het eiland. Daarnaast zat er daar vlakbij een wilde koala laag in een boom, wat het erg makkelijk maakte om hem te fotograferen. Het leek wel alsof hij door iemand in die boom was gezet, want nergens anders zagen we koala's. Op andere plaatsen op het eiland zijn vele soorten bijzonder kleurrijke vogels te zien, vooral de zwarte kakatoes en regenboogpapegaaien.

Toen wij er waren hield het hostel een Full Moon Party, wat betekende dat je wel een kaartje moest kopen, anders zou jij tien uur lang je kamer niet uit mogen of 10 uur lang het terrein niet op mogen. Omdat ons beklag niet hielp, hebben we toch maar een paar kaartjes gekocht. En natuurlijk vielen de DJ's en het feest vies tegen. We hebben de grootste deel van de tijd zitten kletsen met een Zweeds stelletje dat we van de Whitsundays kenden...

We wisten dat we een druk programma hadden voor onze eindbestemming Cairns, dus hadden we twee dagen ingelast om uit te rusten. Dit deden we in een bijzonder 'laid back' en gezellig hostel in Mission Beach. Behalve van het doen van inkopen en het maken van een korte wandeling door een stukje regenwoud in de sauna die men Far North Queensland noemt, hebben we niet anders gedaan dan ontspannen in en naast het zwembad. Heerlijk!

Op weg naar Cairns zijn we nog bij een echte krokodillenfarm gestopt. Hier mogen grote, gevaarlijke (uit het wild gevangen) krokodillen hun laatste dagen slijten, terwijl andere van hun soortgenoten gefokt worden om later als Italiaanse riem of tas te dienen. Een medewerker van de farm liet ons een aantal beesten zien en voerde er een paar. Erg indrukwekkend om te zien.

Cairns was dus onze laatste bestemming aan de oostkust. Van de plaats zelf hebben we echter weinig gezien, omdat we druk waren met activiteiten buiten de stad. De ochtend na aankomst zijn we namelijk direct vertrokken voor een tweedaagse duiktrip op het Great Barrier Reef. Om nog wat meer ervaring op te doen hebben we drie van de zes duiken gespendeerd aan een extra cursus. We mogen nu bijvoorbeeld naar 30 meter diepte duiken, in plaats van de standaard 18! Na deze cursus hebben we ook onze allereerste echte soloduik gedaan! Dat was wel een beetje wennen, maar het was wel erg gaaf. We hebben op het rif veel mooie en bijnzondere dingen gezien, vooral heel mooie gekleurde visjes.

Onze laatste dag aan de oostkust hebben we een tour gedaan, die ons nog iets verder naar het noorden voerde. Als eerste zijn we naar een leuk dierentuintje geweest (Rainforest Wildlife Habitat Sanctuary), waar men drie klimaatszones nabootst met daarin de daarvoor specifieke diersoorten. Daarna hebben we een kijkje genomen in (en Wibke heeft gezwommen in het ijskoude water van) Mossman Gorge in het Daintree National Park, waarna we een rondvaart hebben gedaan op de Daintree River (krokodillen!). Als laatste gingen we naar een strand dat uitkijkt op Cape Tribulation, een plek waar het regenwoud tot aan de oceaan rijkt.

En hier scheidden onze wegen, voor eventjes. Jasper vloog namelijk naar Melbourne (om vrienden te bezoeken én de opening van het Formule 1-seizoen bij te wonen natuurlijk) en Wibke stapte een paar uur later op een vliegtuig naar Alice Springs om een bezoek te brengen aan het Red Centre en South Australia. Maar dit verhaal is nu lang genoeg, dus hierover (snel) meer!

Groeten,

Jasper en Wibke

-------------------------

Hallo Europa! Hier wieder eine Reisestory, dieses Mal eine kurze (soweit moeglich) Zusammenfassung von all dem, was wir so gemacht haben, nachdem wir Asien (vorlaeufig) hinter uns gelassen haben.

Fast zwei Monate lang haben wir uns in Jaspers zweitem Heimatland Australien vergnuegt. Bei unserer Ankunft in Sydney waren es gerade mal 21 Grad und regnerisch, was fuer uns nach dem sonnigen ueber 30 Grad warmen Thailand eine angenehme Erfrischung war. Ein paar Stunden nach der Landung sind wir gleich zu einem Auftritt gegangen. Goran, ein Syndyer den Jasper auf seiner letzten Reise kennengelernt hat, ist zum ersten Mal mit seiner neuen Band aufgetreten. Es war ein toller Abend, aber wir waren echt totmuede.

Weil Jasper die Stadt schon ein bisschen kannte, hat er fuer Wibke den Reisefuehrer gespielt. Wir haben uns unter anderem das Zentrum angeguckt, Circular Quay, das Viertel The Rocks mit der Harbour Bridge, das Opera House, die Botanischen Gaerten, Ort und Strand von Manly, China Town und haben die Aussicht ueber die Stadt vom Sydney Tower aus genossen (250 Meter hoch). Wibke hat sich auch noch das beeindruckende Sydney Aquarium angeschaut. Da gibt es einen Tunnel, in dem man unter dem grossen Hai-Becken langgehen kann und sich die Hai von unten anschauen kann, huuh, gruselig schoen. Zum Schluss haben wir noch gemuetlich mit Goran und seiner Frau Gina gegessen.

Zwischendurch haben wir die Hektik der Stadt hinter uns gelassen und sind in Katoomba gewesen, einem kleinen Ort in den Blue Mountains westlich von Sydney. Dort wollten wir uns die Felsformation 'Three Sisters' anschauen und durch die Waelder wandern. Aber leider wurde uns ein Strich durch die Rechnung gemacht, weil es ploetzlich neblig wurde und begann zu schuetten. Anscheinend moegen die Blue Mountains Jasper nicht, denn als er vor zwei Jahren hier war, ist genau das gleiche passiert. Gluecklicherweise waren wir in einem total netten Hostel mit vielen anderen netten Leuten und hatten so doch noch einen schoenen Aufenthalt in Katoomba.

Weil wir nicht viel Zeit hatten und die meisten Alternativen teurer waren, sind wir mit dem Backpackerbus OZ-Experience die Kueste hochgereist. Der erste Stop war ein 'geheimer' Ort, wo ein Surfkurs im Preis mit drin war. Wir hatten beide noch nie gesurft, aber es hat jede Menge Spass gemacht.

Anschliessend waren wir ein paar Tage im netten, kleinen, aber zu touristischen Byron Bay. Es hat stark geregnet, aber wir hatten auch Sonnenschein und haben eine schoene Wanderung gemacht, die am oestlichsten Punkt des Festlands entlang fuehrte. Byron Bay ist auch der Ort, wo Wibke ihren ersten (und bis jetzt einzigen) Fallschirmsprung gemacht hat. Ja, sie ist aus 14000 Fuss (fast 4300 Meter) aus einem kleinen Flugzeug nach unten gesprungen! Das war wahnsinnig toll!

Weil wir dachten, dass Brisbane nicht so viel zu bieten haette, und um Zeit zu sparen, hatten wir dort nur einen vollen Tag eingeplant. Im Nachhinein waren wir aber beide von dieser Stadt positiv ueberrascht und waeren gerne noch laenger geblieben. Wibke hat die Fabrik des beliebtesten Queensland-Biers XXXX (ausgesprochen als 'four x') besichtigt und wir haben einen langen Stadtrundgang gemacht. Weil die Stadt selber ein bisschen landeinwaerts liegt, wurde hier in einem Park entlang des Flusses ein kuenstlicher Strand angelegt (mit einem Susswasserschwimmbad), lustig.

In dem winzigen Oertchen Rainbow Beach sind wir nur eine Nacht geblieben. Das Dorf selber ist nicht so was besonderes, aber was besonders war, ist, dass wir dort Darren getroffen haben, den Englaender, den wir zwei Monaten zuvor in Hanoi kennengelernt haben! Das war sehr gesellig.

Hervey Bay war unser Ausgangspunkt fuer einen dreitaegigen Trip nach Fraser Island, der groessten Sandinsel der Welt. Die beste Art und Weise um diese Insel zu erkunden, ist mit einer Gruppe anderer Backpacker in einem grossen Toyota Landcruiser Troopcarrier 4x4. Mit insgesamt 10 Menschen in einem Auto (gluecklicherweise hatte wir eine lustige Gruppe) und all unseren Campingsachen und Proviant im Dach, sind wir ueber die Insel gecrosst (Jasper konnte zu seiner grossen Freude zwei Tage hinterm Steuer sitzen).

Nach der Ueberfahrt mit der Faehre sind wir zum Lake Wabby gefahren, einem schoenen kleinen See im Wald, wo eine grosse Sandduene bis ins Wasser weiterlaeuft. Hier haben wir im wunderbaren Wasser gelegen um uns abzukuehlen. Am ersten Abend haben wir direkt am Strand gezeltet. Am naechsten Tag sind wir ueber den Strand zu den sogenannten Champagne Pools gefahren. Das sind zwei natuerliche 'Badewannen', die aus den Felsen entstanden sind, wobei das Meerwasser ab und zu ueber die Felsen schwappt und so die Wannen fuellt. Es war total schoen da, aber leider gab es praktisch keinen Schatten, wodurch Jasper seine Schultern so stark verbrannt hat, dass er abends Blasen auf der Haut hatte. Nach einer Nacht zelten in den Duenen sind wir zu einem der schoensten Seen auf der Insel gefahren: Lake McKenzie. Das ist ein wirklich prachtvoller See mit hellblauem Wasser und einem bluetenweissen Strand (so dass die Sonne so stark reflektierte, dass man unterm Kinn Sonnenbrand kriegen kann). Fuer Jasper war es allerdings zu warm und er hat stattdessen auf dem Parkplatz im Schatten mit einem anderen Jungen aus unserer Gruppe gequatscht. Danach sind wir wieder mit der Faehre zurueckgefahren und in unser Hostel in Hervey Bay zurueckgekehrt. Das war echt toller Trip.

Genau wie in Rainbow Beach sind wir nur eine Nacht in dem genauso kleinen Ort 1770 geblieben (ja echt wahr, der Name ist eine Jahreszahl). Hier haben wir was sehr lustiges gemacht: 'Scooteroo' fahren. Scooteroos sind Motorroller, die aussehen wie Chopper (also so aehnlich wie Harley Davidsons), aber nur 50cc Motoren haben, so dass man sie auch mit einem Autofuehrerschein fahren darf. Sie sind allerdings so aufgemotzt, dass sie 75 bis 80 km/h machen! Nach einer kurzen Einleitung, wie man so ein Ding faehrt, wurden wir in einer grossen Gruppe ueber die Landstrassen rund um den Ort gefuehrt, wobei wir auch angehalten haben um wilde Kaenguruhs zu beobachten. Danach durften wir auch ueberholen und mit Vollgas durch die Gegend brausen. Es sieht vielleicht nicht besonders cool aus, aber ohne es zu wissen hat man ein Lachen vom einen Ohr zum anderen.

Um uns Touristen auch mal weg von der Kueste zu kriegen und einen Eindruck zu vermitteln, was landeinwaerts so los ist, sind wir mit dem OZ-Bus zu einer Ziegenfarm gefahren. Hier haben wir unter anderem bei einem sogenannten 'Muster' mitgemacht. Dabei handelt es sich um das Zusammentreiben der Ziegen auf Pferden. Jasper hatte Glueck und sein Pferd hat gut gehoert, aber Wibkes Pferd hat mehr gemacht wozu es selber Lust hatte und ausserdem konnte Wibke nach 'ner Weile nicht mehr sitzen, au. Danach haben wir Tontauben geschossen, gelernt, wie man eine Peitsche so richtig schoen knallen laesst, und sind auf einem mechanischen Bullen geritten (oder in Jaspers Fall: probiert darauf zu reiten). Lauter schoene Dinge um mal auszuprobieren. Was auch was Besonderes war, war das Ziegenrodeo, wobei man im Team so schnell wie moeglich eine Ziege fangen musste, auf die Seite legen und brandmarken musste (nicht echt brandmarken, der Stab war kalt). Solche Sachen sieht man an der Kueste jedenfalls tatsaechlich nicht und es hat es richtig viel Spass gemacht.

An dem Tag, als wir von der Farm wieder zurueck zur Kueste fuhren, kam der tropische Wirbelsturm 'Hamish' vorbei. Gluecklicherweise ist er auf dem Meer geblieben, aber er sorgte fuer jede Menge Aufregung. So ein Sturm bringt naemlich massenhaft Regen mit sich, wodurch die Strassen tief unter Wasser stehen und ganze Gebiete von der Aussenwelt abgeschnitten sind. Ein paar Wochen davor war das etwas weiter noerdlich passiert. Als wir in Airlie Beach ankamen, konnte man die Vorbereitungen auf den Sturm noch sehen. Etliche Laeden waren gechlossen und viele Fenster mit Klebeband verstaerkt. Wir waren hier fuer unsere Fahrt auf die Whitsunday Islands. In den Tagen davor mussten aus Angst vor 'Hamish' alle Boote im Hafen bleiben, aber wir hatten Glueck; der Tag an dem wir abfahren sollten, war der erste Tag, an dem wieder Boote auslaufen durften. Manche andere, die vor uns angekommen waren, mussten mehrere Tage warten.

Um einen richtig guten Eindruck von der Inselgruppe zu bekommen, war unser zweitaegiger Trip eigentlich etwas zu kurz, aber wir haben wir paar schoene Stellen gesehen. Wir haben einen Spaziergang auf Whitsunday Island gemacht, waren schwimmen bei Whitehaven Beach und haben an zwei schoenen Riffen geschnorchelt. Es war auch sehr interessant sich mit dem Skipper zu unterhalten. Er hat zwei Universitaetsabschluesse in irgendwas mit Ozean und Umwelt, und ist, wie er selber sagt, qualifizierter als der jetzige Umweltminister. Leider war unsere Rueckfahrt sehr verregnet.

Auf der schoenen Magnetic Island, unserem naechsten Reisestop, haben wir mit ein paar Leuten aus unserem Bus eine schoene Wanderung gemacht, wobei man eine alte Luftabwehrstation aus dem zweiten Weltkrieg besichtigen konnte. Von dort hatten wir eine schoene Aussicht ueber die Insel. Ganz in der Naehe sass ein doesender wilder Koala in einem Baum, der sehr leicht zu fotografieren war. Es machte fast den Eindruck, als haette jemand ihn dort hingesetzt, denn er war der einzige Koala weit und breit, den wir sehen konnten. Auf der Insel konnte man auch ganz viele wunderschoene Voegel beobachten, vor allem schwarze Kakadus und Regenbogenpapageien.

Ausgerechnet als wir dort waren, fand in unserem Hostel eine Full Moon Party statt, und wir wurden geradezu genoetigt eine Eintrittskarts zu kaufen, weil wir sonst entweder 10 Stunden lang nicht in unser Zimmer rein oder 10 Stunden lang nicht aus unserem Zimmer raus haetten gehen koennen. Nach einer riesigen Diskussion darueber, dass das ja wohl nicht angeht, haben wir schliesslich doch Karten gekauft. Und ja, natuerlich hat es sich ueberhaupt nicht gelohnt, die Musik war ziemlich daneben und die Stimmung auch eher schlaff. (Und eine Buechse Bier kostete 8 Dollar und mitbringen durfte man nichts!) Wir haben den groessten Teil des Abends mit einem schwedischen Paerchen gequatscht, was wir auf den Whitsundays kennengelernt haben.

Weil wir wussten, dass unsere Planung zu unserer letzten Station Cairns ganz schoen vollgepackt sein wuerde, haben wir uns noch mal zwei Tage genommen um auszuspannen. Das haben wir in einem besonders netten 'laid-back' Hostel in Mission Beach getan. Mal abgesehen vom Einkaufen, Kochen und durch ein Stueckchen Regenwald spazieren in der Sauna, die man Far North Queensland nennt, haben wir nichts anderes getan als im und am Swimmingpool zu entspannen. Herrlich!

Cairns war unser letztes Ziel an der Ostkueste. Von der Stadt selbst haben wir allerdings wenig gesehen, weil wir so viel ausserhalb der Stadt unternommen haben. Auf dem Weg nach Cairns haben wir an einer Krokdilfarm angehalten, wo boese, grosse, gefaehrliche Krokodile ganz viel Spass haben duerfen um kleine, weiche Krokodile fuer italienische Guertel und Taschen zu machen ;-)

Am Morgen nach unserer Ankunft sind wir gleich zu unserem zweitaegigen Tauchtrip am Great Barrier Reef aufgebrochen. Um noch mehr Erfahrung zu sammeln, haben wir drei von sechs Tauchgaengen an einen extra Kurs spendiert. Wir duerfen jetzt zum Beispiel in bis zu 30 Meter Tiefe tauchen, statt 18 Meter. Nach dem extra Kurs haben wir unseren ersten Tauchgang ohne Begleitung absolviert. Das war etwas gewoehnungsbeduerftig, aber total toll. Auf dem Riff haben wir ganz viele schoene Dinge sehen, vor allem ganz tolle bunte Fischis.

An unserem letzten Tag an der Ostkueste haben wir eine Tour noch weiter im Norden gemacht. Zuerst sind wir in einem schoenen Tierpark gewesen (Rainforest Wildlife Habitat Sanctuary), wo drei Klimazonen mit den darin leben Tieren nachgebildet sind. Danach sind wir im Daintree National Park zum Mossman Gorge gelaufen und Wibke ist im eiskalten Wasser geschwommen. Anschliessend haben wir eine Rundfahrt auf dem Daintree River gemacht und Ausschau nach Krokodilen gehalten (und welche gesehen!). Zum Schluss haben wir vom Strand aus Cape Tribulation gesehen, ein Ort, an dem der Regenwald bis an den Ozean reicht.

Und hier trennen sich unsere Wege, fuer kurze Zeit. Jasper ist naemlich nach Melbourne geflogen (um Freunde zu besuchen und natuerlich um bei der Eroeffnung der neuen Formel 1 Saison dabei zu sein) und Wibke ist ein paar Stunden spaeter in ein Flugzeug nach Alice Springs gestiegen, um dem Red Centre und South Australia einen Besuch abzustatten. Aber diese Geschichte ist lang genug, deshalb hierueber (schnell) mehr.

Viele Gruesse,

Jasper und Wibke