Jasper & Wibke on the move

Amazing Thailand

Hallo allemaal. Hier weer een verhaaltje, zodat we jullie weer even van het werk c.q. de studie kunnen houden, ha ha.

Zoals we de vorige keer vertelden, zijn we vanuit Saigon naar Thailand gevlogen. We hadden een tussenstop in Bangkok van ongeveer 12 uur. Omdat de aansluitende vlucht naar Chiang Rai al om 7 uur 's ochtend vertrok, hebben we besloten niet naar de stad te gaan en op de luchthaven te overnachten. Van slapen is er niet veel gekomen, want liggen op harde stoelen in het volle tl-licht met regelmatig een stofzuiger naast je oren is niet echt prettig.

Eenmaal in Chiag Rai, helemaal in het noorden van het land, hebben we eerst nog wat bijgeslapen in het hostel, alvorens we 's avonds met Dirk afgesproken hadden. Dirk is een oud-huisgenoot van onze tijd in Wageningen, die op dit moment werkt op een universiteit net buiten de stad. We hadden elkaar al lang niet meer gezien en dus was het erg leuk elkaar weer eens te ontmoeten en bij te kletsen. Na lekker gegeten te hebben zijn we over de kleine maar leuke avondmarkt van Chiang Rai gelopen. Hier hebben we ook een beetje van de locale lekkernijen geproefd; gebakken bamboeworm (niet slecht) en sprinkhaan (niet lekker).

Op aanraden van Dirk hebben we een motorscooter gehuurd en zijn we de heuvels buiten de stad ingereden. Maar voordat we er echt opuit gingen, hebben we eerst een bezoekje gebracht aan Dirk op de universiteitscampus. Eenmaal echt onderweg kregen we echter al snel pech, een lekke band. Gelukkig werden we nog geen vijf minuten later al meegenomen door drie aardige dames in een pick up, die voor ons een garage gezocht hebben. Een uurtje later en een nieuwe binnenband rijker, konden we dan echt op weg. De rit door de heuvels naar Mae Salong en terug was prachtig en we hebben er echt van genoten.

Voordat we Chiang Rai verlieten, zijn we naar Wat Rong Khun geweest, bijgenaamd de Witte Tempel. Dit is een project van een vermaard kunstenaar (Chalermchai Kositpipat), die een eigentijdse en toch ook duidelijk Aziatische tempel heeft gebouwd. Binnen zijn de muren (die al wel klaar zijn) beschilderd met traditionele, goede elementen, maar ook moderne, slechte dingen als een mobiele telefoon, automatische wapens, een beugel, het Internationale Ruimtestation en vele andere zaken. Heel apart, maar geweldig geschilderd en erg indrukwekkend. Omdat het tempelcomplex nog niet helemaal af is, kan je er de in bedrijf zijnde werkplaatsen bezoeken. We hebben er zelfs Chalermchai Kositpipat in levende lijve rond zien lopen.

Onze volgende stop was Chiang Mai, een kleine drie uur ten zuiden van Chiang Rai. De stad herbergt ontzettend veel tempels, waarvan de mooiste binnen de oude stadgrachten liggen. We hebben een rondwandeling gemaakt langs de mooiste. 's Avonds heeft Jasper een kijkje genomen bij DE Thaise sport, Muay Thai (thaiboksen). Wibke had niet zo'n behoefte aan dit geweld, maar Jasper heeft 'ring side' een prima avond beleefd.

Chiang Mai staat bekend om de Thaise kookcursussen die je er kan volgen. En aangezien ons het lokale eten goed smaakte, hebben wij ook een cursus gedaan. Na een bezoekje aan een lokale markt met uitleg over een aantal producten, werden we naar de biologische boerderij gereden waar de cursus plaatsvond. Hier kregen we uitleg bij de planten die we daarna in onze gerechten gingen gebruiken. De cursus was erg leuk en hetgeen je bereidde, mocht je zelf opeten. Lekker! Jasper was trouwens de enige die al zijn eten op kon ! ;-)

Een stukje buiten de stad ligt de hoogste berg van Thailand, Doi Inthanon (2565 m). Op zoek naar een songthaew (een pick up met twee banken achterin en een dak erboven) kwamen we, door gebrekkig Engels van hun kant en ons onvermogen Thai te spreken, tegen een geringe betaling terecht in wat het dagtochtje dat deze Thaise familie (zus, broer en diens vrouw) bleek te zijn. Erg grappig. Samen hebben we Thailands hoogste punt bezocht, een mooie waterval en twee tempels ter ere van de koning en diens vrouw. Op de weg terug wilde de familie nog de lokale floriade bezoeken, maar die sloot 10 minuten na onze aankomst. Daarna zijn we met zijn allen naar de naastgelegen dierentuin gegaan, alwaar we een nachtsafari hebben gedaan; met een treintje rijd je door het territorium van verschillende soorten dieren. Dit hadden we allemaal niet gepland en was dus een leuke toevoeging aan onze dagtrip.

Noord-Thailand staat bekend om de goede mogelijkheden om meerdaagse treks te doen door het oerwoud langs de grens met Myanmar. Wij wilden dat ook en hebben de bus genomen naar het kleine plaatsje Mae Sariang. Aldaar werden we begroet door de vrolijke en erg aardige Aekkasan, die ons naar zijn kleine en leuke guest house wist te lokken. Achteraf waren we hier erg blij mee, want hij was enorm hulpvaardig en de driedaagse tocht die we bij hem geboekt hebben was echt super! Tijdens deze trek hebben we gevaren over de grens met Myanmar, geslapen bij twee verschillende Karen-stammen (alwaar we met de plaatselijke kinderen gevoetbald hebben) en hebben we urenlang over kleine paadjes door de jungle gelopen. Wij hebben ook nog een klein stukje van de tocht op een olifant gedaan, wat een heel bijzondere, maar niet erg confortabele, ervaring was. Dit alles vond plaats onder leiding van de voortreffelijk gids Yu, die heerlijk voor ons kookte, ons vermaakte tijdens de donkere avonden, veel vertelde over de plaatselijke stammen en de natuur en onze Engels-Karen-tolk was. Dit was echt een fantastische ervaring die we nooit meer zullen vergeten!

Via een tussenstopje in Chiang Mai zijn we na een lange dag bussen aangekomen in Sukhothai, een voormalige hoofdstad van één van de rijken die de voorloper was van Thailand. Toen wij er waren, was er een soort van eetfestival volgens de eigenaar van het guest house. Daar hebben we natuurlijk een kijkje genomen en wat lekkers gekocht. Jasper kon hier echter niet van genieten, want hij werd die avond ziek. Hierdoor moesten we ons bezoek aan het Historisch Park een dagje uitstellen.

Toen Jasper enigszins hersteld was, zijn we naar het park gegaan en hebben we daar een paar fietsen gehuurd. Het Historisch Park, dat op Unesco's Wereld Erfgoed Lijst staat, bestaat uit de overblijfselen van enkele tientallen tempels en kappeltjes. Deze liggen verspreid over een gebied van ongeveer 70 vierkante kilometer en dus kwamen de fietsen goed van pas. Het was natuurlijk onmogelijk alle locaties te bezoeken, dus hebben we er aan aantal uitgepikt. Van de meesten is helaas niet veel meer over, maar toch zijn de ruïnes bijzonder en indrukwekkend. Bij de meesten stonden borden met recontructies van hoe ze er zeven of acht eeuwen geleden uit hebben moeten gezien, waardoor het een stuk makkelijker werd een indruk te krijgen van deze bijzondere plek.

Onze volgende stop was nog een voormalige hoofdstad, maar dan van een ander pré-Thai rijk; Ayutthaya. Deze keer was het Wibkes beurt om ziek te worden, al was ook Jasper nog niet helemaal hersteld van... Ja, van wat eigenlijk? Dat weten we nog steeds niet zeker.

In tegenstelling tot Sukhothai, waar de oude stad een stukje buiten de moderne ligt, liggen de bezienswaardigheden in Ayutthaya midden in de stad. Ongeveer de helft van een groot eiland dat door drie rivieren wordt omgeven, ligt bezaaid met (alweer) tientallen eeuwenoude ruïnes van tempels en paleizen. En ja, ook dit park staat op de Wereld Erfgoed Lijst. Dat is geheel terecht overigens, want er zijn zo veel dingen te zien dat de echte liefhebber makkelijk dagen aan een stuk in het park door kan brengen. Wij hadden echter niet zo veel tijd en omdat Wibke niet snel beter werd, is Jasper er een dagje alleen op uit getrokken om toch nog enkele plekken te bezoeken. En ook al word je na een tijdje Azië inderdaad een beetje 'tempelmoe', ook hier heeft hij zich prima vermaakt. Er staan toch nog behoorlijk wat indrukwekkende bouwwerken overeind en de SD-kaart is ook hier weer met de nodige foto's gevuld, 'foto-happy' als hij is, ha ha.

Met nog enkele dagen in Thailand voor de boeg, zijn we naar Kanchanaburi gegaan, de plaats van de beruchte brug uit het boek en de film 'The Bridge on the River Kwai'. We verbleven daar in een heerlijk rustig guest house in een drijvend hutje op de bewuste rivier, enkele honderden meters van de brug vandaan. Nu is de brug zelf totaal niet indrukwekkend, maar zijn geschiedenis des te meer. Deze wordt op zo'n neutrale, maar erg indringende manier verteld in het Death Railway Museum, dat uitkijkt op één van de militaire begraafplaatsen in de regio waar de slachtoffers van deze spoorlijn (waaronder Engelsen, Australiërs en honderden Nederlanders) begraven liggen.

De laatste stop van onze reis door Thailand voerde ons weer terug naar het begin van de hele trip, naar Bangkok. Voor onze (voorlopig) laatste dagen hadden we nog een paar dingen op ons lijstje staan. Als eerste hebben we nog een bezoek gebracht aan het (grote en uitgebreide) Nationaal Museum. Hier is zoveel te zien dat je het misschien wel wat te veel van het goede is. Voorlopig hebben we weer genoeg van musea... Achter het museum is de Amulettenmarkt. Veel Thai dragen kleine amuletten met heilige beeltenissen en / of belangrijke monnikken aan hun halsketting. Deze worden met de grootst mogelijke zorgvuldigheid, met gebuik van loep, uitgekozen. Het was leuk om te zien hoe men dat doet.

Vervolgens zijn we naar Chinatown gegaan, waar we door een paar smalle en drukke winkelsteegjes gelopen zijn. Helaas was het toen echter al rond sluitingstijd en was de meeste handelswaar al ingepakt. Later die avond hebben we ook nog een vlug kijkje genomen bij de 'rosse buurt' aan Silom Road. Dit bestaat uit twee straatjes met aan weerszijde stripbars en daar tussenin nog tientallen souvenirsstalletjes. Om de haverklap wordt je hier aangesproken door iemand met een prijslijstje met de verschillende shows die je kan bezoeken, zoals bijvoorbeeld eentje met pingpongballen...

Onze laatste dag stond in het teken van laatste cadeautjes en souvenirs. We begonnen bij de enorme Jutujak (of Chatuchak) Weekend Markt. Deze markt bestaat uit honderden stalletjes met alles van meubilair tot kleding en dieren (plus benodigdheden) tot antiek. Daar kon je wel een paar uur rondlopen. Hierna hebben we nog een kijkje genomen in het moderne winkelhart van de stad; Siam Square. Hier staan een aantal grote winkelcentra, maar de prijzen liggen daar ook wat hoger dan bij de stalltjes van eerder :-) Uiteraard zijn we nog een paar keer over de befaamde Khao San Road gelopen, voorspelbare backpackers dat we zijn, ha ha. De ochtend van vertrek hebben we veel souvenirs plus het teveel aan bagage, net als in Viëtnam, naar huis gestuurd. Onze backpacks waren ineens een heel stuk lichter :-) Hiermee sloten we ons bezoek aan Thailand af. Maar kort voordat we in april terug komen zullen we hier nog een weekje zitten, als tussenstop op weg naar huis.

Maar nu eerst... Australië!! Daarover zullen we jullie in ons volgende bericht vertellen.

Groeten,

Jasper en Wibke

-------------------------

Hallo ihr alle. Hier gibt es mal wieder einen neuen Bericht um Euch von der Arbeit / vom Studium abzuhalten, haha.

Wie wir beim letzten mal erzaehlt haben, sind wir von Saigon nach Bangkok geflogen. Wir hatten einen ca. zwoelfstuendigen Zwischenstop in Bangkok. Da unser Anschlussflug nach Chiang Rai am naechsten Morgen um 7 Uhr starten sollte, haben wir beschlossen nicht in die Stadt zu fahren sondern auf dem Flughafen zu uebernachten. Viel schlafen konnten wir allerdings nicht, denn die Stuehle waren aeusserst unbequem, das Licht war grell und regelmaessig saugten schlafunfreundliche Staubsauger an uns vorbei.

Nachdem wir in Chaing Rai, ganz im Norden Thailands, angekommen waren, mussten wir erst mal ein paar Stunden Schlaf nachholen, bevor wir uns abends mit Dirk getroffen haben. Dirk ist ein alter Mitbewohner von uns, mit dem wir in Wageningen zusammen gewohnt haben und der jetzt in einer Universitaet etwas ausserhalb von Chiang Rai arbeitet. Wir haben uns schon lange nicht mehr gesehen und haben uns richtig gefreut ihn wiederzusehen und mal wieder mit ihm quatschen zu koennen. Nach einem leckeren Abendessen haben wir den Abendmarkt von Chiang Rai erkundet. Bei der Gelegenheit haben wir die lokalen Koestlichkeiten probiert: gebackener Bambuswurm (gar nicht schlecht) und Heuschrecke (nicht so lecker).

Auf Dirks Rat hin haben wir einen Motorroller gemietet und sind in die Berge ausserhalb der Stadt gefahren. Auf dem Weg dorthin haben wir Dirk auf seinem Unicampus besucht. Als wir dann echt auf dem Weg in die Berge waren, hatten wir leider Pech: unser Roller hatte einen Platten. Aber Glueck im Unglueck, wir hatten noch keine fuenf Minuten geschoben als uns drei nette Damen anboten uns und den Roller auf ihrem Pick-up mitzunehmen und zur naechsten Werkstadt zu fahren :-) Eine Stunde spaeter konnte es dann richtig losgehen. Wir sind durch eine total tolle Landschaft bis nach Mae Salong gefahren, wo sehr viel Tee angebaut wird, und haben unseren Ausflug richtig genossen.

Bevor wir uns wieder aus Chiang Rai verabschiedet haben, haben wir den Weissen Tempel, Wat Rong Khun, besucht. Dabei handelt es sich um ein Projekt eines bekannten Kuenstlers, der einen modernen aber deutlich asiatischen Tempel gebaut hat. Im Tempelinneren sind die Waende so bemalt, dass es eine 'gute' und eine 'schlechte' Seite gibt. Auf der guten Seite sind traditionell Buddhas abgebildet, auf der schlechten Seite solche Sachen wie Handys, Waffen, Weltraumstationen, Zahnspangen und viele andere Sachen. Eigenartig, aber grossartig gemalt und sehr eindrucksvoll. Da der Tempel noch nicht ganz fertiggestellt ist, konnte man an einigen Stellen den Handwerkern bei ihrer Arbeit zuschauen, und wir haben sogar den Kuenstler Chalermchai Kositpipat selber gesehen.

Unser naechster Stop auf unserer Reise durch Thailand war Chiang Mai, ungefaehr drei Stunden suedlich von Chiang Rai. In dieser Stadt liegen unglaublich viele Tempel, wovon wir uns nur ein paar besonders schoene auf einem Spaziergang durch die Stadt angeschaut haben. Abends hat sich Jasper DEN thailaendischen Sport schlechthin angeschaut: Muay Thai oder Thaiboxen. Wibke hat sich das Geld fuer diese Schlaegerei lieber gespart, aber Jasper hat direkt am Ring wohl richtig Spass gehabt.

Chiang Mai ist unter anderem dafuer bekannt, dass man dort Kochkurse belegen kann (Thailaendische Kueche natuerlich). Weil wir das lokale Essen so lecker fanden, haben wir auch einen Kochkurs mitgemacht. Der fing damit an, dass wir auf den Markt gegangen sind und eine Erklaerung ueber eine ganze Menge Zutaten bekommen haben. Anschliessend wurden wir zu einer kleinen Biofarm gebracht, wo uns noch die ganzen Pflanzen und Fruechte erklaert wurden, die wir in unseren Gerichten verwenden sollten. Dann haben wir mit jeder Menge Spass stundenlang die Kochloeffel geschwungen und insgesamt sechs Gerichte zubereitet, die wir auch alle selber essen konnten. Hmmm, lecker! Jasper war uebrigens der einzige aus dem gesamten Kurs, der es geschafft hat alle seine Gerichte aufzuessen! ;-)

Etwas ausserhalb der Stadt liegt der hoechste Berg Thailands: Doi Inthanon (2565m). Auf der Suche nach einem Songthaew (ein ueberdachter Pickup und zwei Baenken hinten, das gaengige Gruppentaxi) stiessen wir auf ein paar Thais, die noch Platz in ihrem Songthaew hatten, und nach etwas schwieriger Verstaendigung durch ihr mangelnden Englisch- und unser ueberhaupt nicht vorhandnen Thailaendisch-Kenntnisse, haben sie uns fuer einen relativ geringen Betrag mitfahren lassen. Die drei Thais waren Schwester, Bruder und seine Frau und es stellte sich dann schnell heraus, dass wir Teil ihrer Familienausflugs wurden. Sehr lustig. Wir haben im Endeffekt den gesamten Tag mit ihnen verbracht. Wir sind auf den hoechsten Punkt des Berges gelaufen, haben eine kleine Wanderung gemacht, haben zwei Tempel (zur Ehre der Geburtstgae des Koenigs und der Koenigin) und einen schoenen Wasserfall besucht. Auf dem Rueckweg wollte die Familie noch eine Blumenausstellung besuchen, aber wir waren so spaet dran, dass wir nur noch fuer 10 Minuten reindurften (dafuer aber umsonst). Anschliessend sind wir noch alle zusammen in einen Tierpark gefahren und haben eine Nachsafari mitgemacht; mit einem kleinen Zug ging es durch den Tierpark und wir haben viele verschiedenen Tiere gesehen. All das hatten wir ueberhaupt nicht geplant und somit hatte unser Ausflug noch ein paar Ueberraschungsextras.

Nord-Thailand ist dafuer bekannt, dass es gute Moeglichkeiten fuer mehrtaegige Trekkingtouren durch den Urwald an der Grenze zu Myanmar gibt. Wir wollten das auch machen und sind mit dem Bus in die kleine Stadt Mae Sarinag gefahren. Kaum dort angekommen wurden wir durch den froehlichen und sehr netten Aekkasan begruesst, der es verstand uns in sein kleines gemuetliches Guesthouse zu locken. Auch im Nachhinein sind wir noch gluecklich darueber, denn er war sehr hilfsbereit und die dreitaegige Trekkingtour, die wir bei ihm gebucht haben, war total toll. Auf dieser Tour waren wir in einer sehr angenehmen fuenfkoepfigen Gruppe unterwegs. Wir sind auf dem Salawin, dem Grenzfluss zu Myanmar, in einem kleinen Boot gefahren, haben in zwei verschiedenen Karen-Doerfern geschlafen, wo wir mit den Kindern Fussball gespielt haben und sind stundenlang auf kleinen Pfaden durch den Dschungel gelaufen. Ein kleines Stueck haben wir auch auf einem Elefanten zurueckgelegt, was eine besondere aber nicht gerade bequeme Erfahrung war. Das alles fand unter Leitung unseres phantastischen Reisefuehrers Yu statt, der lecker fuer uns gekocht hat, uns waehrend der dunklen Abende unterhalten hat, viel ueber die einheimischen Staemme und die Natur erzaehlt hat und unser Englisch-Karen-Dolmetscher war. Die drei Tage waren echt eine wundervolle Erfahrung, die wir sicherlich nie vergessen werden!

Ueber einen Zwischenstop in Chiang Mai sind wir nach einem langen Bustag in Sukhothai angekommen. Sukhothai war eine Hauptstadt eines der Reiche, die die Vorlaeufer von Thailand waren. Als wir dort waren, fand gerade eine Art Essensfestival statt, wo wir natuerlich mal vorbeigeschaut haben. Leider konnte Jasper das nicht geniessen, denn er wurde an dem Abend krank. Deshalb mussten wir unseren Besuch des historischen Parks um einen Tag verschieben.

Als es Jasper wieder etwas besser ging, haben wir den historischen Park von Sukhothai auf Fahrraedern erkundet. Dieser Park, der uebrigens auch auf der Weltkulturerbeliste steht, stetzt sich aus den Ueberbleibseln von zig Tempeln und Kapellen zusammen, die ueber ein Gebiet von ca. 70 Quadratkilometern verteilt sind. Fahrraeder sind da also ganz praktisch. Es war natuerlich nicht moeglich alle Staetten zu besuchen, also haben wir uns ein paar herausgesucht. Von etlichen ist nicht mehr viel uebrig, aber trotzdem sind die Ruinen sehr beeindruckend. Bei den meisten standen Schildermit Rekonstruktionen, wie es vor sieben oder acht Jahrhunderten ausgesehen haben muss. Das macht es etwas einfacher um sich einen Eindruck von der ehemaligen Stadt zu verschaffen.

Unser naechstes Reiseziel war wiederum eine ehemalige Hauptstadt, eines anderen Prae-Thailand- Reiches: Ayutthaya. Diesmal war Wibke an der Reihe krank zu werden, und auch Jasper war nicht nicht ganz gesund von... ja, von was eigentlich? Das wissen wir immernoch nicht.

Im Gegensatz zu Sukkhothai, wo sich die alte Stadt etwas ausserhalb der heutigen Stadt befindet, liegen die Sehenswuerdigkeiten in Ayutthaya mitten in der Stadt. Ungefaehr die Haelfte einer grossen Insel, die von drei Fluessen umgeben wird, ist uebersaeht mit zig jahrhundertealten Ruinen von Tempel und Palaesten. Auch dieser historische Park steht auf der Weltkulturerbeliste, und man kann dort sicherlich mit Leichtigkeit mehrere Tage verbringen. Wir aber hatten nicht so viel Zeit, und weil es Wibke immernoch nicht besser ging, ist Jasper einen Tag alleine herumgezogen, um doch noch ein paar Stellen zu sehen. Obwohl man nach einiger Zeit in Thailand etwas 'tempelmuede' wird, hat er noch mal einen schoenen Tempeltag verbracht und seine SD-Karte wieder mit vielen beeindruckenden Fotos gluecklich gemacht.

Als naechstes sind wir nach Kanchanaburi gefahren. Diese Stadt ist wegen ihrer traurigen Geschichte durch ihre Bruecke bekannt, vor allem aus dem Buch und dem Film 'die Bruecke am Kwai'. (Wer davon noch nie gehoert hat: Waehrend des Zweiten Weltkrieges haben die Japaner ihre Kriegsgefangenen dort unter den schlimmsten Bedingungen eine Eisenbahnstrecke von Thailand nach Burma bauen lassen, wobei ueber 100.000 Menschen starben.) Wir haben in einem herrlich ruhigen Guesthouse geschlafen, oder besser gesagt in einer schwimmenden Huette auf dem besagten Fluss, nur ein paar hundert Meter von der Bruecke entfernt. Die Bruecke selber ist ueberhaupt nicht beeindruckend, dafuer aber ihre Geschichte um so mehr. Diese wird auf neutrale aber eindringliche Weise im Death Railway Museum erzaehlt, von wo aus man auch direkt auf einen der Militaerfriedhoefe guckt, wo vor allem Englaender, Australier und Niederlaender begraben sind.

Der letzte Stop auf unserer Thailandreise fuehrte uns wieder an den Beginn der gesamten Reise zurueck - nach Bangkok. Fuer unsere letzten Tage in Thailand hatten wir noch eine Menge Sachen auf unserer Liste stehen. Als erstes haben wir uns in dem grossen Nationalmuseum ausgetobt. Dort gibt es so viel zu sehen, dass es fast schon etwas viel des Guten ist. Unser Museumsbedarf ist erst mal wieder gedeckt... Hinter dem Nationalmuseum liegt der Amulettenmarkt. Viele Thais tragen kleine Amulette mit Heiligenbildern oder wichtigen Moenchen an ihre Halskette. Die Amulette werden mit groesster Sorgfalt ausgesucht und von vielen vor dem Kauf sogar mit einer Lupe begutachtet. Es war interessant zu sehen, wie die Leute das machen.

Anschliessend haben wir uns Chinatown angeschaut, wo wir durch ein paar schmale geschaeftige Ladengassen gelaufen sind. Leider waren wir etwas spaet dran, und die meisten Haendler waren schon damit beschaeftigt ihre Waren einzupacken. Wibke hat hier endlich die Gelegenheit bekommen Durian zu essen; das ist diese Frucht, die man angeblich entweder hasst oder liebt, weil sie so stark riecht / stinkt. Man darf sie noch nicht mal mit in die U-Bahn nehmen. Tatsaechlich war die Durian nicht gerade der Bringer....

Spaeter am Abend haben wir uns mal einen kleinen Eindruck vom Rotlichtviertel in der Naehe der Silom Road verschafft. Diese besteht aus zwei kleinen Strassen mit Stripbars an beiden Seiten und dazwischen etlichen Souvenirstaenden. Mann kann kaum ein paar Schritte gehen ohne eine Preisliste vor die Nase gehalten zu bekommen mit den verschiedensten Shows, die man besuchen kann, wie zum Beispiel einer Show mit Tischtennisbaellen... Aha.

Unser letzter Tag stand ganz im Zeichen von letzten Souvenirs. Wir haben beim riesigen Chatuchak Wochenendmarkt angefangen. Dieser Markt besteht aus Hunderten von Staenden mit allem von Moebeln ueber Kleidung und Tiere bis zu Antiquitaeten. Da ist man schon mal ein paar Stunden unterwegs um da durch zu laufen. Anschliessend sind wir mit dem Skytrain zum Siam Square, der Herz der modernen Einkaufszentra, gefahren. Da liegen die Preise dann auch etwas hoeher als bei den Marktstaenden von davor :-) Natuerlich sind wir noch ein paar mal ueber die beruehmte Khao San Road gelaufen, wie sich das fuer Backpacker gehoert, haha. Am Morgen der Abreise haben wir noch mal Paeckchen mit Souvenirs und ueberschuessigem Gepaeck nach Hause geschickt. Unsere Rucksaecke sind jetzt zum Glueck wieder um einiges leichter :-) Das war also der Abschluss unseres Thailandbesuches. Aber kurz bevor wir im April nach Hause kommen (nu zijn het niet meer twee maanden) werden wir noch mal ein paar Tage in diesem Land verbringen.

Aber jetzt erst mal... Australien! Darueber erzaehlen wir beim naechsten Mal.

Viele Gruesse,

Jasper und Wibke

Reacties

Reacties

Liesbeth

Wat een prachtige verhalen weer!
Ik vind het knap dat jullie nog de tijd vinden om al deze epistels op te schrijven.

Het duurt nu niet lang meer of jullie zijn alweer op te de terugweg. Geniet van de komende weken en we (in ieder geval Wibke) zien elkaar in Berlijn!

Groetjes,

Liesbeth

phily

Heerlijk weer zo'n mooi verhaal van jullie.En mooie foto's.
De tijd gaat nu erg snel voor jullie denk ik hè!
Want het is nu al 11 maart en 16 april komt al in zicht.

Ga door met genieten. En tot gauw.

Toine

hartstikke mooi en toch ook wel spannend en indrukwekkend.
Geniet ervan.

Martin

De vliegtickets naar Berlijn en een gedeelte van het appartement aan de Schwedterstrasze is al betaald. We zullen er staan in April. Ik verheug me nuook al op de heerlijke thaise maaltijd die jullie voor ons vast en zeker zullen gaan klaarmaken. Moeten we een wok meenemen in onze bagage?
Het verhaal en de foto's zien er weer geweldig uit. Ik moet zeggen; een reisje naar Azië gaat ook bij mij steeds meer kriebelen.
Wibke, na zoveel maanden nog steeds dat leuke koppie. Heb je in Azië een goede kapper gevonden?

groetjes en nog veel plezier in Australië.

Gerbert

Erg leuk verhaal weer. Kan me overigens heel goed voorstellen dat jullie ondertussen inderdaad helemaal tempel moe zijn! Hoeveel hebben jullie er gezien? 100+?

Geniet van OZ! Oh Jasper, zorg je dit jaar weer voor een nieuwe Formule 1 wallpaper? :-)

Phily

Hoi Wibke en Jasper,
Ik heb vandaag (4 april) jullie reisverhaal nog een keertje gelezen. De tijd vliegt! En ik ben benieuwd naar jullie verhalen over Australië.
De lente is hier begonnen en de zon schijnt weer lekker. Nog een weekje en dan vertrekken wij naar Berlijn. We gaan weer heerlijk genieten van Berlijn en verheugen ons om jullie weer te zien. Liefs Phily

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!